Μουσικές αποδράσεις, χειροτεχνίες, προβληματισμοί, στενάχωρες ή ευχάριστες συζητήσεις είναι μερικά από τα κομμάτια που συνθέτουν το παζλ των δικών μας εμπειριών. Πώς είναι να ζει κανείς με τον «καρκίνο»; Πώς είναι όταν ο θάνατος σε κοιτάζει κατάματα; Πώς είναι νάχεις απέναντί σου ανθρώπους που δίνουν μια τέτοια μάχη? Χωρίς να λείπει ο φόβος για ένα δυσοίωνο μέλλον, ο φόβος ότι ίσως ζουν το «τελευταίο καλοκαίρι» ή «την τελευταία ονομαστική γιορτή» θάλεγα πως βλέπεις να κυριαρχεί στο πρόσωπό τους το χαμόγελο, η ζεστασιά, η ελπίδα. Πώς εξηγείται να στέκονται όρθιοι, να παλεύουν, ν’αντέχουν, να ξεπερνούν τις τωρινές δυσκολίες και να οπλίζονται για τις επόμενες, να βγαίνουν νικητές από το στίβο της βασανιστικής ζωής τους; Εμείς οι εθελοντές μένουμε κατάπληκτοι, γινόμαστε μικροί μπροστά τους, στήνουμε γέφυρες επικοινωνίας για να εισπράξουμε κάτι από τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους. Τι να συμβαίνει άραγε; Μήπως η αρρώστεια διαμορφώνει το χαρακτήρα, τον σμιλεύει με άγνωστα σε μας «υλικά»? Μήπως στη μεγάλη ανατροπή της ζωής τους αντλούν δύναμη από «αστήρευτες πηγές» που ο καθένας μπορεί να κρύβει μέσα του; Υπάρχει το «πριν» από την αρρώστεια, υπάρχει και το «μετά». Από τη μια στιγμή στην άλλη είδαν το κόσμο αλλιώς…Αλλάζει η σχέση με τους γύρω, αλλάζει η σχέση με τον εαυτό τους. Εμείς οι εθελοντές, νοιαζόμαστε να βελτιώσουμε το «τώρα» και ειλικρινά χαιρόμαστε να τους βλέπουμε να φεύγουν το μεσημέρι με γαληνεμένα πρόσωπα, να ευχαριστούν, να ευγνωμονούν για την ευκαιρία της «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ» που τους έδωσε ο Θεός. Η ευκαιρία είναι μεγάλη για κείνους, μεγαλύτερη για μας που μαθητεύουμε κοντά τους, γινόμαστε αποδέκτες υψηλής ευαισθησίας, τόλμης και ιδιαίτερης ψυχικής αντοχής!
Από τους εθελοντές του Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας και Απασχόλησης της “ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ”
Άρθρα & Δημοσιεύσεις (για Επαγγελματίες)
