Την Κυριακή 6 Μαρτίου 2016 πραγματοποιήθηκε άλλο ένα «Αρχονταρίκι της ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ» με θέμα «Η Συνομωσία της Σιωπής». Η συζήτηση συντονίστηκε από τη Διευθύντρια της Μονάδας κα Αλίκη Τσερκέζογλου, γυναικολόγο-ογκολόγο, με τη συνδρομή της Ιατρού Παθολόγου κας Ειρήνης Παναγιώτου, εξειδικευμένων στην Ανακουφιστική Φροντίδα.
Η βραδιά ξεκίνησε με τον Καναδό συνθέτη και πιανίστα Brian Voll υπό τους ήχους jazz και Ελληνικής μουσικής.
Στη συνέχεια παρουσιάστηκε η περίπτωση ενός ασθενούς με καρκίνο του προστάτη και μεταστάσεις στα οστά από 7ετίας, ο οποίος βρισκόταν πια στις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του. Παρόλο που η οικογένεια του είχε το χρόνο να επεξεργαστεί την ασθένεια και να προετοιμαστεί (με τον ονομαζόμενο «προπαρασκευαστικό θρήνο») και που ο ίδιος είχε αφήσει ως «παρακαταθήκη» ότι ήθελε πάντα να γνωρίζει την αλήθεια και να έχει τον πλήρη έλεγχο των αποφάσεων, έλαβε χώρα η μεγάλη ανατροπή. Όταν η ασθένεια επιδεινώθηκε ραγδαία, όλη του η οικογένεια «συνωμότησε» ώστε να του αποκρύψει την αλήθεια, και παραποίησε όλα τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων.
Το κοινό που παρακολουθούσε το «Αρχονταρίκι» δεν αιφνιδιάστηκε. Αντιθέτως, το θεώρησε ως μια πράξη φυσιολογική και αναμενόμενη, για να μην σταματήσει η ελπίδα του ασθενούς, ώστε να έχει ακόμα και στις τελευταίες ημέρες της ζωής του χαρά, αλλά και για να είναι σε θέση να αγωνίζεται και να παλεύει και να μη νιώσει αβοήθητος και απελπισμένος. Η οικογένεια προτιμούσε να «σιωπά» παρόλο που ο ασθενής, πιθανότατα βαθιά μέσα του γνώριζε ή υποπτευόταν την αλήθεια, σχετικά με την επιδείνωση της ασθένειας.
Η ψυχολόγος και εθελόντρια της Ομάδας Στήριξης Πενθούντων κα Καλλή Μαντάλα τόνισε στη συζήτηση που ακολούθησε ότι η αλήθεια είναι απαραίτητη, πάντα με την δέουσα ψυχολογική υποστήριξη. Επίσης, διατύπωσε τη σκέψη ότι η οικογένεια ήταν ίσως αδύνατη να διαχειριστεί τα δικά της συναισθήματα μπροστά στον ασθενή, ότι χρειαζόταν περαιτέρω βοήθεια, ενίσχυση και στήριξη ώστε να εκφραστούν «ανοιχτά» σκέψεις και συναισθήματα, ακόμα και η λύπη για το επερχόμενο τέλος, αλλά και εκδήλωση αγάπης και ελπίδας.
Οι παρευρισκόμενοι στο «Αρχονταρίκι» είχαν την ευκαιρία να αντιληφθούν με αυτό το παράδειγμα ότι η Διεπιστημονική Ομάδα της Ανακουφιστικής Φροντίδας «συνοδεύει» σε όλη την πορεία της χρόνιας ασθένειας και στηρίζει την οικογένεια στο θάνατο, αλλά και στο πένθος. Σεβόμενη τις επιθυμίες του ασθενούς, αλλά και τις ανάγκες της οικογένειας θα προσπαθούσε να διερευνήσει βαθύτερα την ΑΙΤΙΑ της συνομωσίας, αλλά και θα ζητούσε την άδεια να συνομιλήσει με τον ασθενή, ζυγίζοντας πάντα το κόστος αυτό. Θα τόνιζε στην οικογένεια ότι σκοπός της ΟΜΑΔΑΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ θα ήταν όχι να αποκαλύψει «ωμά» την αλήθεια, χωρίς ευγένεια και ενσυναίσθηση αλλά ότι θα τους παρείχε τον απαραίτητο χώρο και χρόνο να συνειδητοποιήσουν ότι έτσι δεν «προστατεύουν» τον ασθενή. Θα τονίζονταν ότι η ελπίδα θα καλλιεργούνταν όχι όμως με ψέματα, αρνούμενοι πάντα να λένε ψέματα, αλλά με σωστό τρόπο και χρόνο, διασφαλίζονταν την επιθυμία και ηρεμία του ασθενούς.
Οι παρευρισκόμενοι αποχώρησαν έχοντας κατανοήσει ότι θα κινητοποιούταν ενεργητικά ακόμα περισσότερο η Ομάδα σε μια εντονότερη προσπάθεια για ψυχολογική, πνευματική και κοινωνική στήριξη, ανοικτή επικοινωνία, μοίρασμα συναισθημάτων, συνέχεια της φροντίδας, αλλά και ενίσχυση των δεσμών της οικογένειας.
ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙΑ
